وقتی حجم هیچ واژه ای تنهایی / ات را پـــــــــر نمی کند

تنها تو می مانی و کودتای دیوارهایی که 

خشت به خشت ش / مشت مشت 

سیاهی تحویل دستانت می دهد

***

فرقی نمی کند شاعر باشی یا نقاش 

قلم یا قلمو را که به جان دنیای 

سپیدی ها بیاندازی تنها شب است 

که به همۀ زوایای چهارچوب ها 

سرایت خواهد کـــــــرد 

***

تف به دنیایی که سهم من از آن

تنها بغــــــض بـــــــود و آه 

!...و هزاران درد بی درمانِ دیگر